Köpeklerde Megaözofagus

Bir köpeğin yemek borusunun genişlediği ve yiyecekleri mideye düzgün bir şekilde itme yeteneğini kaybettiği bir durum olan megaözofagus, hem köpekler hem de sahipleri için zorlu ve potansiyel olarak yaşamı değiştiren bir durum olabilir. Bu makale, megaözofagusun ne olduğuna, nedenlerine, yaygın semptomlarına ve etkilenen köpeklerin yaşam kalitesini iyileştirmek için bu durumun nasıl yönetileceğine ışık tutmayı amaçlamaktadır.

Köpeklerde Megaözofagus Nedir?

Yemek borusu, yiyecek ve sıvıların ağızdan mideye taşınmasından sorumlu kaslı bir tüptür. Megaözofagusu olan köpeklerde, bu önemli kas, kasılma ve yiyecekleri aşağı doğru itme yeteneğini kaybeder. Sonuç olarak, genişlemiş yemek borusunda yiyecek ve su birikebilir, bu da yetersizliğe ve bir dizi ilişkili soruna yol açabilir.

Köpeklerde Megaözofagus Görülme Sıklığı Nedir?

Köpeklerde megaözofagus yaygın bir durum olarak kabul edilmez, ancak veteriner hekimlikte ortaya çıkar. 
Megaözofagus prevalansı cins, yaş ve coğrafi konum gibi faktörlere bağlı olarak değişebilir. Büyük Danimarkalılar, Alman Çoban Köpekleri ve Labrador Retrieverleri gibi bazı köpek ırkları, duruma daha yüksek bir yatkınlığa sahip olabilir. Edinilmiş megaözofagus, yemek borusunun nöromüsküler fonksiyonunu etkileyen myastenia gravis gibi durumlarla ilişkili olabilir.

Megaözofagus ciddi ve potansiyel olarak yaşamı tehdit eden bir durum olabileceğinden, köpek sahiplerinin belirtilerin farkında olmaları ve köpeklerinin etkilendiğinden şüpheleniyorlarsa veteriner hekime başvurmaları önemlidir. Teşhis ve yönetim tipik olarak, yetersizliği önlemeye yardımcı olmak için köpeği dik pozisyonda beslemek de dahil olmak üzere çeşitli tanı testlerini ve diyet değişikliklerini içerir.

Megaözofagus ve Normal

Megaözofagus genellikle şiddeti değişebilen bir dizi semptomla kendini gösterir. Bu belirtilerin tanınması erken tanı ve tedavi için çok önemlidir. Yaygın semptomlar şunları içerir:

• Regürjitasyon: Bu, megaözofagusun ayırt edici bir işaretidir. Köpekler yemek yedikten veya içtikten kısa bir süre sonra sindirilmemiş yiyecek veya su getirirler.
• Kilo kaybı: Yetersiz sindirim ve yiyeceklerin yetersizliği nedeniyle, megaözofaguslu köpekler kilo verebilir.
• Aşırı tükürük salgısı: Bazı köpekler, muhtemelen durumla ilişkili rahatsızlıktan dolayı aşırı derecede salya akıtabilir.
• Aspirasyon Pnömonisi: Ağır vakalarda, kustuğu materyal akciğerlere solunabilir ve bu da zatürreye yol açabilir. Köpeklerde pnömoninin yaygın semptomları arasında öksürük, nefes darlığı, burun akıntısı ve ateş sayılabilir.

İlgili: Köpeklerde bronşit / pnömoni

Köpeklerde Megaözofagusa Ne Sebep Olur?

Megaözofagus doğuştan (doğumda mevcut) olabilir veya bir köpeğin hayatında daha sonra edinilebilir. Altta yatan nedeni anlamak, etkili bir yönetim için çok önemlidir. İşte bazı yaygın nedenler:

Konjenital Megaözofagus

• Idiyopatik: Bazı durumlarda, konjenital megaözofagusun kesin nedeni bilinmemektedir ve idiyopatik olarak sınıflandırılır.
• Genetik Faktörler: Minyatür Schnauzer, Alman Çoban Köpeği ve Danua dahil olmak üzere bazı ırklar doğuştan megaözofagusa daha yatkındır.

Edinilmiş Megaözofagus

• Miyastenia Gravis: Bu otoimmün hastalık, nöromüsküler kavşağı etkileyerek yemek borusu kasları da dahil olmak üzere kas güçsüzlüğüne yol açar.
• Diğer koşullara ikincil megaözofagus: Bazı nörolojik bozukluklar, tümörler ve yemek borusu tıkanıklığı gibi durumlar edinilmiş megaözofagusa yol açabilir.
• Toksik yutma: Bazı bitkiler veya kimyasallar gibi toksik maddelerin yutulması yemek borusuna zarar verebilir ve yemek borusuna neden olabilir.
• Enfeksiyon: Parvovirüs veya gençlik hastalığı gibi enfeksiyonların yemek borusu üzerinde ikincil etkileri olabilir.

Köpeklerde Megaözofagus Tanısı Nasıl Konur?

Köpeğinizin megaözofagusu olduğundan şüpheleniyorsanız veya yukarıda belirtilen belirtilerden herhangi birini fark ederseniz, derhal veteriner bakımı almanız çok önemlidir. Veteriner hekiminiz, tanıyı doğrulamak için radyografiler (X-ışınları) ve muhtemelen bir özofagram (kontrastlı özel bir X-ışını) dahil olmak üzere çeşitli testler yapacaktır.

Köpeklerde Megaözofagus Nasıl Tedavi Edilir?

Köpeklerde megaözofagus tedavisi, doğuştan (doğumda mevcut) veya edinilmiş (yaşamın ilerleyen dönemlerinde gelişmiş) olmasına bağlı olarak değişebilir. Tedavi stratejileri, semptomları yönetmeyi, köpeğin yaşam kalitesini iyileştirmeyi ve mümkün olduğunda altta yatan nedenleri ele almayı amaçlar. İşte köpeklerde megaözofagusun nasıl tedavi edildiğinin bir dökümü, konjenital ve edinilmiş vakalara ayrılmıştır:

Konjenital Megaözofagus Tedavisi

Pozisyonel Beslenme: Konjenital megaözofagusu olan köpekler genellikle dik pozisyonda yemek yemekten fayda görürler. Bu genellikle "Bailey sandalyesi" adı verilen özel olarak tasarlanmış bir mama sandalyesi kullanılarak yapılır. Sandalye, köpeğin ön bacakları yukarıda olacak şekilde yemek yemesine izin verir, bu da yiyeceğin yemek borusundan mideye doğru hareket etmesine yardımcı olmak için yerçekimini kullanır. Dik pozisyonda beslemek yetersizliği azaltabilir.

• Küçük, Sık Öğünler: Gün boyunca birkaç büyük öğün yerine birkaç küçük öğün yemek, yemek borusunun aşırı yüklenmesini önlemeye yardımcı olabilir. Daha küçük öğünlerin yetersizliğe neden olma olasılığı daha düşüktür.
• Özel Diyetler: Megaözofagusu olan bazı köpekler özel diyetlerden yararlanabilir. Bu diyetler genellikle kolayca sindirilebilir olacak şekilde formüle edilmiştir ve sıvı veya bulamaç şeklinde olabilir. Köpeğiniz için en iyi diyeti belirlemek için bir veterinere veya veteriner beslenme uzmanına danışın.
• İlaçlar: Köpeğin özel ihtiyaçlarına bağlı olarak, ilaçlar reçete edilebilir. Bunlar, mide asidi üretimini azaltmak için antasitleri, özofagus motilitesini artırmak için prokinetik ilaçları ve herhangi bir ikincil durumu veya semptomu yönetmek için ilaçları içerebilir.

Edinilmiş Megaözofagus Tedavisi

Edinilmiş megaözofagusun tedavisi, mümkün olduğunda altta yatan nedenin belirlenmesini ve ele alınmasını içerir.

1. Miyasteni Gravis:

Myastenia gravis, nöromüsküler kavşağı etkileyen ve yemek borusu kasları da dahil olmak üzere kas güçsüzlüğüne yol açan otoimmün bir hastalıktır.
Tedavi genellikle nöromüsküler iletimi iyileştirmeye yardımcı olan ilaçları içerir. Piridostigmin ve immünosupresif ilaçlar gibi ilaçlar reçete edilebilir.
Köpeğin durumunun yakından izlenmesi gereklidir ve semptomları etkili bir şekilde yönetmek için ilaç dozajlarının zaman içinde ayarlanması gerekebilir.
Miyastenia gravis'li bazı köpekler, fizik tedavi ve beslenme desteği gibi destekleyici bakımdan da yararlanabilir.

2. Diğer koşullara ikincil olarak megaözofagus:

Diğer hastalıklara sekonder olarak edinilmiş megaözofagusun tedavisi, altta yatan spesifik nedene bağlıdır.
Bir tümörün megaözofagusa neden olduğu durumlarda, tedavi mümkünse tümörün cerrahi olarak çıkarılmasını içerebilir.
Yemek borusu tıkanıklıkları, tıkanıklığın giderilmesi için endoskopi veya ameliyat gerektirebilir.
Bazı nörolojik bozuklukların, bir veteriner nöroloğu tarafından önerilen ilaçlar ve diğer terapötik müdahalelerle yönetilmesi gerekebilir.
Tedavi planı, bireysel köpeğin ihtiyaçlarına ve altta yatan spesifik duruma göre uyarlanacaktır.

3. Toksik Yutma:

Megaözofagus toksik maddelerin yutulmasından kaynaklanıyorsa, birincil odak noktası toksisiteyi tedavi etmektir.
Tedavi, kusturmayı, toksinleri emmek için aktif kömür uygulamayı, intravenöz sıvılar gibi destekleyici bakım sağlamayı ve varsa herhangi bir spesifik antidotu ele almayı içerebilir.
Köpeğinizin toksik bir madde yuttuğundan şüpheleniyorsanız derhal bir veterinere danışmanız çok önemlidir.

4. Enfeksiyonlar:

Parvovirüs veya distemper gibi enfeksiyonlar, yemek borusu üzerinde iltihaplanma ve hasar dahil olmak üzere ikincil etkilere sahip olabilir.
Bu enfeksiyonlar için birincil tedavi, altta yatan viral enfeksiyonun kendisinin ele alınmasını içerir.
Semptomları yönetmek için intravenöz sıvılar ve ilaçlar gibi destekleyici bakım gerekli olabilir.
Aşılar gibi önleyici tedbirler, köpekleri bu bulaşıcı hastalıklardan korumaya yardımcı olabilir.

Köpek parvovirüsü (CPV) enfeksiyonunu tedavi etmek, özellikle genç yavru köpeklerde hastalık ciddi ve potansiyel olarak ölümcül olabileceğinden, hızlı ve agresif veteriner müdahalesi gerektirir. Tedavi, semptomları yönetmeyi, destekleyici bakım sağlamayı ve köpeğin bağışıklık sisteminin virüsle savaşmasına yardımcı olmayı amaçlar. İşte parvovirüs tedavisinin tipik bileşenleri:

• Yatış: Şiddetli parvovirüs enfeksiyonu olan köpekler genellikle hastaneye yatmayı gerektirir. Bu, durumlarının yakından izlenmesine ve komplikasyonlar ortaya çıkarsa anında müdahale edilmesine olanak tanır.
• İntravenöz Sıvılar: Şiddetli kusma ve ishal, dehidrasyona ve elektrolit dengesizliklerine neden olabilir. Hidrasyonu yeniden sağlamak, elektrolit dengesini korumak ve herhangi bir dengesizliği düzeltmek için intravenöz sıvılar uygulanır.
• Bulantı Önleyici İlaçlar: Semptomları hafifletmek ve daha fazla dehidrasyonu önlemek için kusmayı kontrol etmek için ilaçlar (anti-emetikler) uygulanabilir.
• Antibiyotik: İkincil bakteriyel enfeksiyonlar, parvovirüslü köpeklerde yaygındır, çünkü virüs bağışıklık sistemini zayıflatır ve bağırsak astarına zarar verir. Bu enfeksiyonları tedavi etmek veya önlemek için antibiyotikler reçete edilebilir.
• Ağrı Yönetimi: Parvovirüs enfeksiyonu olan köpekler karın ağrısı ve rahatsızlık yaşayabilir. Bu semptomları yönetmeye yardımcı olmak için ağrı kesici ilaçlar verilebilir.
• Yalıtım: Virüsün yayılmasını önlemek için enfekte köpeklerin diğer köpeklerden izole edilmesi gerekir. Virüsün diğer hayvanlara bulaşmasını önlemek için uygun hijyen protokollerine uyulmalıdır.

Gastrointestinal hareket için faydalıdır, mide asidini nötralize eder Mide asidini inhibe eder ve koruma sağlar Gastrointestinal ülserlerden iyileşme için yardımcı olur Gastrit (mide zarının iltihabı), özofajit (yemek borusu iltihabı) ve mide veya yemek borusu reflüsü tedavisinde kullanılır Malzemeler Simetidin $32.90

İlgili: Köpeklerde Parvovirüs

Sıkça Sorulan Sorular

Köpeklerde megaözofagus ağrılı mıdır?

Bazı durumlarda, megaözofagus, özellikle yemek borusuna önemli ölçüde yiyecek ve mide asidi yetersizliği varsa, tahrişe ve iltihaplanmaya yol açan rahatsızlık ve ağrıya neden olabilir. Bu, yutma güçlüğü, sindirilmemiş gıdaların yetersizliği, öksürük ve kilo kaybı gibi semptomlara neden olabilir. Megaözofagusu olan köpekler ayrıca oldukça ağrılı ve yaşamı tehdit edici olabilen aspirasyon pnömonisi geliştirme riski altında olabilir.

Köpeklerde megaözofagus geçebilir mi?

Megaözofagus, konjenital (doğumda mevcut), edinilmiş veya diğer tıbbi durumlara ikincil olmak üzere çeşitli altta yatan nedenlere sahip olabilen bir durumdur. Bazı edinilmiş megaözofagus vakaları, altta yatan neden belirlenir ve başarılı bir şekilde yönetilirse tedavi edilebilir. Bununla birlikte, konjenital megaözofagus (doğumda mevcut) tipik olarak tedavi edilemeyen, ancak yaşam tarzı değişiklikleri ve tıbbi müdahalelerle yönetilebilen yaşam boyu süren bir durumdur.

Megaözofaguslu bir köpeği geğirmek nasıl?

Köpeğiniz yemeğini bitirdikten ve birkaç dakika dik pozisyonda kaldıktan sonra, geğirmesini teşvik etmek için sırtını nazikçe sıvazlayabilirsiniz. Düz bir el kullanabilir ve alt sırttan başlayıp kürek kemiklerine doğru hareket ederek sırtları boyunca ritmik, yukarı doğru bir hareketle okşayabilirsiniz. Bazen köpeğin geğirmesi birkaç dakika sürebilir. Geğirme belirtileri görene veya duyana kadar hafifçe okşamaya devam edin.

Megaözofagusu olan köpekler ne sıklıkla kusar?

Megaözofagusu olan köpeklerin ne sıklıkla kustuğu ile ilgili olarak, sıklık, bireysel köpeğe ve yönetim ve tedavi stratejilerinin etkinliğine bağlı olarak büyük ölçüde değişebilir. Megaözofagusu olan köpekler daha yüksek yetersizlik riski altındadır, çünkü zayıflamış yemek borusu kasları yiyecek ve sıvının mideye geçmesini daha zor hale getirir ve bu da malzemenin yemek borusuna geri akışına yol açar.

Son

Köpeklerde megaözofagus, dikkatli yönetim ve sürekli destek gerektiren karmaşık bir durumdur. Hem köpekler hem de sahipleri için zorlayıcı olsa da, etkilenen birçok köpek doğru bakım ve dikkatle mutlu ve tatmin edici bir yaşam sürebilir. Köpeğinizin yemek borusu olabileceğinden şüpheleniyorsanız veya sağlığı konusunda endişeleriniz varsa, bu durumu yönetme konusunda doğru bir teşhis ve rehberlik için veterinerinize danışmaktan çekinmeyin. Bağlılığınız ve proaktif yaklaşımınız, tüylü dostunuzun yaşam kalitesini önemli ölçüde artırabilir.